ROZDZIAŁ XV

- Skąd to masz ? - zapytała siadając ostrożnie na krześle.

- Znalazłam na strychu. - powiedziała przestraszona.

- Przepraszam mamo, przepraszam. Jeśli chcesz to zaraz to odniosę. - powiedziała udając się w stronę wyjścia.

- Poczekaj. Usiądź. - powiedziała spokojnym tonem mama.

Lilu usiadła, dłonie trzęsły jej się tak jakby przed chwilą zobaczyła ducha, serce waliło a w ustach zapanowała susza. Patrzyła na mamę, jak palcem pociera zdjęcia. Jak dokładnie przygląda się talizmanowi. Jak bardzo ją to wszystko boli. Spuściła głowę i czekała na jakikolwiek znak. Na jedno słowo czy gest.

- To Twoja prababcia, pradziadek i babcia Iza. - nieśmiało zaczęła rozmowę.

- Ten medalion... - powiedziała patrząc na czerwone, brylantowe oczko.

- Ten medalion, on ..

- Tak mamo ? - przerwała jej z niecierpliwością Lili.

Matka podniosła wzrok.

- Twoją prababcia przed śmiercią kazała go dobrze ukryć, żeby nikt go nie znalazł. Lilu .. Wiem, że to wszystko brzmi jak szaleństwo. Ten medalion jest w naszej rodzinie bardzo długo. Od setek pokoleń ściąga na właściciela nieszczęście. Każdy kto go nosił i próbował otworzyć skrzynkę... - złapała mocno dłoń córki.

- Widzisz ten napis ? - pokazała córce wyryte na wisiorze litery.

- Oznacza. "Uwierz a zobaczysz."

- Co to znaczy mamo ? - spojrzała kobiecie w oczy.

- Nie wiem córciu, nikt nie wie i lepiej niech tak zostanie. - powiedziała delikatnie się uśmiechając.

Kobieta wstała od stołu i otworzyła szafkę. Wyciągnęła z niej ciastka i wyłożyła na talerzyk.

- Mamo .. Bo tam na strychu jest jeszcze takie pudełko, szkatułka .. Na niej jest wyryty ten sam napis. - dodała nieśmiało Lilu.

- Pudełko bez zamka. - potwierdziła mama.

Siedziały i rozmawiały jeszcze dłuższą chwilę. Lilu nie mogła zrozumieć co złego może uczynić taki mały wisior. Mały kawałek metalu z czerwonym oczkiem. A ta skrzynka ? Wszystko było nienormalnie dziwne. Mama poprosiła Lilu aby przyniosła szkatułkę ze strychu. Gdy dziewczyna wykonała polecenie kobieta zabrała przedmioty.

- Zapomnij o tym słonko, tak będzie lepiej. - pocałowała ją w czoło.

Lilu była ciekawą świata osobą i słowa "zapomnij o tym" jeszcze bardziej nakręcały ją do działania. Wraz z Zuzką szybko ruszyła na górę i obie dopadły laptopa. "Stara szkatułka bez zamka." - wstukała w google Lili. Jej oczom nie ukazało się nic ciekawego. "Medalion z czerwonym oczkiem" - kolejne wstukane hasło. Nada nic. Dziewczyny zwątpiły w możliwość odgadnięcia całej tej dziwnej tajemnicy.

- Lilka odpuść. - powtarzała Zuzka.

- Zaufaj swojej mamie i odpuść. Może ona ma racje, że nie powinnaś się w to mieszać. - dodała.

Lilu niechętnie słuchała uwag przyjaciółki ale po dłuższej chwili namysłu przyznała jej rację.

- Idziemy do McDonalda ? - uśmiechnęła się.

- Właśnie miałam zaproponować to samo. - odwzajemniła uśmiech Zuzia.

Całą drogę dziewczyny rozmawiały o różnych bieżących sprawach. O męczącym roku szkolnym, który zbliża się ogromnymi krokami. Obie zdawały sobie sprawę z tego jaki to będzie ciężki rok. Do tego treningi i inne dodatkowe obowiązki. Weszły do budynku. 

- Gdzie siadamy ? - zapytała pociesznego rudzielca dziewczyna.

- Może tam co ? - wskazała palcem stolik w samym rogu.

Lilu uśmiechnęła się i powoli zmierzały w kierunku obranego celu. Usiadły. 

- Ja chyba wezmę shake'a czekoladowego, pikantnego kurczak burgera i małe frytki. - oznajmiła blondynka.

- Hmm. No to ja McWrap'a, shake'a truskawkowego no i frytki. - uśmiechnęła się.

- Okej to ja pójdę zamówić - powiedziała Lilu.

Zuza została przy stoliku. Nagle dostała sms-a a na jaj twarzy pojawił się uśmiech. "Gdzie jesteś i co robisz ślicznotko? : )" Paweł wiedział jak szybko unieść kąciki ust dziewczyny ku górze. "Nie mów nic Lilce. Zgarniam Gabrysia i za chwilę będziemy. ;*"

- Ktoś dzwonił ? - zapytała przyjaciółka stawiając pełną tackę na stoliku.

- Niee. Sprawdzałam godzinę. - odpowiedziała szybko chowając telefon.

- No to smacznego.

Lilka poruszyła temat wyjazdu Liwi. Planowały imprezę pożegnalną w "Code Club". Małe przyjęcie z potańcówką. W poniedziałek Liwia opuszcza Polskę. O 16:45 ma samolot. 

- Może w tą sobotę co ? - rzuciła bez namysłu Zuza.

- Spoko. Tylko trzeba iść powiedzieć kierownikowi, że wynajmujemy jedną salę dla siebie. -  przypomniała  Lila

Organizatorki miały dwa dni na przygotowanie sali, poinformowanie innych znajomych i za wszelką cenę nie mogło się to wydać. Liwi miały powiedzieć, że idą na dyskotekę do "Hipnozy". Gdy tak dyskutowały nad wystrojem sali Zuzka nagle niekontrolowanie się uśmiechnęła. 

- Czemu się śmiej... 

Ktoś zasłonił oczy blondynki.

- Zgaduj kto. - powiedziała przyjaciółka.

- Nie wiem ..

- No dziękuje Ci skarbie. - Gabryś zabrał dłonie.

- A Ty .. Przepraszam Wy co tu robicie ? - błądziła wzrokiem po chłopakach.

- Mamy tajnego informatora - uśmiechnął się Paweł całując Zuzię w policzek.

Lilu nie potrafiła się gniewać. Przyglądała się przyjaciółce i Pawciowi jak dobrze czują się w swoim towarzystwie. Była szczęśliwa, że Zuzka znowu się uśmiecha, że znowu ma powód do tego aby żyć.

- Już zjadły ? - zapytał Gabriel.

- A co śpieszy Ci się gdzieś ? - bąknęła Zuza.

- Nam się śpieszy. - powiedział Paweł patrząc na Gibiego.

Dziewczyny popatrzyła na siebie i zgodnie odpowiedziały, że już skończyły.

- No to idziemy. - złapał za rękę blondynkę.

- Ale gdziee... ? - zapytała.

- Niespodzianka . - uśmiechnął się tajemniczo.