ROZDZIAŁ LXI

Płacz nie ustępował. Gdy łkała w poduszkę, która już nie miała jak chłonąć słonych kropel obudziła się Maggie. Usiadła na łóżku przecierając oczy.

- Która godzina ? - zapytała patrząc przymrużonymi oczami na Lilę nie dostrzegając mokrych policzków.

Nie odpowiedziała, nie dała rady wydusić z siebie słowa. Pokazała jej tylko ekran telefonu. Na początku oślepienie mocnym światłem nie pozwoliło na odczytanie zlewających się cyfr. 04:25 po kilku minutach była już rozczytywana przez brunetkę.

- Bożeee, mała czemu Ty płaczesz ? - spojrzała na nią ciepłym i zatroskanym wzrokiem.

- Nie chce teraz o tym gadać. - odpowiedziała zanosząc się płaczem.

- Chodź tu ! - powiedziała mocno ją przytulając.

Lilu bez żadnych oporów oddała się w ramiona starszej kuzynki. Siedziały tak kilka minut aż blondynka trochę się uspokoiła. Odetchnęła głęboko dziękując Margaret. Po chwili obie już smacznie spały.

Ranek a raczej popołudnie 31 sierpnia.

- Dzień dobry królewny ! - krzyknęła mama wpadając jak huragan do pokoju.

Tuż przy jej nogach dumnie kroczył mały biały maltańczyk.

- Ty jesteś nienormalna ! - warknęła Lili nakładając poduszkę na głowę.

Kimi nie dawał za wygraną i nie minęła sekunda kiedy siedział Lilu na głowie liżąc po twarzy.

- Ja nienormalna ? Kto normalny śpi do czternastej godziny ?

- Ten kto nie mógł spać w nocy ! Weź sobie idź i daj nam spać. - powiedziała już nico ciszej.

- Nie ma mowy ! Babcia zrobiła obiad ! Wstaaaaaaaaaaaaaawaj ! - ściągnęła z niej kołdrę odkrywając przy tym Maggie.

Brunetka od początku gdy tylko ciocia wpadła do pokoju siedzi na łóżku i przygląda się rodzinnej sprzeczce z uśmiechem na ustach.Kimi bardzo ją polubił bo od kiedy Lili odepchnęła go siedzi przy jej nogach co chwila szturchając nosem.

- No toż teraz to przeginasz ! - Lilu wstała i zabrała mamie kołdrę kładąc się z powrotem na łóżko.

Kobieta wybuchła śmiechem i ponownie zabrała jej czerwoną pościel.

- Dobra .. bardzo zabawne wiesz... bardzo ! Tak mnie kochasz ? - spojrzała na nią maślanymi oczami przeczesując palcami włosy do tyłu.

- Nie rób tak ! - zasłoniła się mama.

- No spójrz na mnie .. - roześmiała się Lilka a wraz z nią Maggie.

- Ja teraz oddam Ci tą pościel i wyjdę.. spokojnie opuszczę pokój a Was zaraz widzę na dole. Jemy obiad i trzeba zawieść papiery Margaret do szkoły. Zgodzili się poczekać do szesnastej więc ruchy !. - rzuciła na nie pościel i wyszła zamykając drzwi.

- Oszaleję z tą kobietą.. A i musisz się przyzwyczaić bo takie naloty są co rano .. - powiedziała wstając z łóżka.

- Jest cudowna..

- Taaa. do czasu. Magg tam masz garderobę możesz brać co chcesz. Łazienkę zajmuję pierwsza. - powiedziała wychodząc za drzwi.

- Nie ma sprawy . - odpowiedziała z uśmiechem.

Krzątały się na górze kilka minut. Kuzynka bardzo przejęła się nocnym płaczem młodszej "siostry". 

- Małaa. Powiesz mi co się stało?

Oczy blondynki zaszły łzami i o jakiejkolwiek rozmowie nie było mowy. Pokazała jej tylko telefon.

Od Misiaczka ; * - Długo nad tym myślałem i chyba nawet widać po godzinie o której do Ciebie piszę. Musimy pogadać Lilu. Załatwić to tak jak przystało.

Brunetka ścisnęła telefon w dłoni i chodź niewiele z tego rozumiała wygłosiła mowę. Opowiedziała o tym jakie ona miała problemy z chłopakami. Gdy skończyła usłyszała tylko "Jeszcze nie wiesz co to oznacza mieć zjebane życie przez chłopaka i mam nadzieję, że się o tym nie przekonasz." 

Nastała cisza, w której lekko przedzierał się krzyk mamy by wreszcie zeszły na dół. Maggie miała poznać babcię więc odczuwała lekki strach. Weszły do kuchni i starsza kobieta oniemiała. Stała jak wryta wpatrując się w brunetkę jak w obrazek.

- Dzień dobry Pani. - przywitała się nieśmiało.

- Jaka tam Pani..Mów mi babciu. - powiedziała przytulając dziewczynę i wskazując miejsce gdzie ma usiąść.

Obiad minął szybko i przyjaznej atmosferze. Potem wraz z mamą nastolatki Maggie pojechała do szkoły dowieść potrzebne papiery. Lilu ubłagała mamę by podwiozła ją do szpitala. Przed spotkaniem z Gabrysiem chciała się zobaczyć z Filipem. W samochodzie napisała krótkiego i zwięzłego sms-a

Do Misiaczka ;* - 16:00 w parku.

Gdy dotarła już przed szpital targały nią dziwne, niezrozumiałe emocje. Chciała tam wejść lecz z drugiej strony coś ją powstrzymywało. Weszła. Szła korytarzem i zaraz za pierwszym zakrętem natknęła się na Annę.

- Jeeeej jak miło Cię widzieć. I jak ślicznie wyglądasz. - powiedziała stojąc z nią twarzą w twarz.

- Dziękuję. Aniu mogłabyś mnie zaprowadzić do Filipa? - uśmiechnęła się.

- Jasne. Chodź. A jak się wg czujesz ?

Dziewczyna oznajmiła pielęgniarce, że stan jej zdrowia nie jest już aż tak krytyczny by musiała tu zostać. Gorzej z życiem prywatnym.

- Domyślam się mała. Jest u niego znajomy ale to chyba nie problem prawda ? 

- Nie nie no coś Ty - uśmiechnęła się.

Wjechały windą na piętro gdzie leżał nastolatek i po otwarciu drzwi rozległ się krzyk jakiegoś lekarza, który biegł w ich kierunku.

- Przywieźli dziecko z wypadku. Pani Aniu proszę szybko ze mną ! - oznajmił

- Trafisz ? - zapytała dziewczynę.

- Tak dziękuję bardzo..

Lilka podeszła do szyby przez, którą widać było całą salę blondyna. Stanęła jak wryta przyglądając się temu niezrozumiałemu dla niej obrazkowi.