Dziwne Przypadki Nastolatki

- Emm.. jasne. - zrobiła mu trochę miejsca na swoim ręczniku. Patrzył długo na jej twarz co chwila kręcąc lekko nosem i mrużąc oczy. - Jestem brudna czy coś, że mi się tak przyglądasz? - lekko się roześmiała widząc jego przedziwne miny. - Nie nie.. - uśmiechnął się. - A więc masz na imię Lilu?  - Tak.. Chyba nie dało się tego nie usłyszeć jak ta wariatka tak głośno się drze . - roześmiała się. Śmiał się potwierdzająco kiwając głową. - A Ty? - Co ja? - spojrzał na nią. - Jak Ty masz na imię. - cały czas patrzyła na jego rozpromienioną twarz. Arogancko się uśmiechnął i rzucił w jej stronę cicho, ledwo słyszalne "Słodka tajemnica." Mimowolnie się uśmiechnęła choć ciekawość brała górę. - To jak mam się do Ciebie zwracać? - zmierzyła go lekko. - Ej Ty.. hmm. tak, tak chyba będzie najlepiej. Oboje wybuchnęli momentalnie śmiechem. - Fajnie widzieć uśmiech a nie łzy.. Jak robisz tą swoją minę jesteś jeszcze śliczniejsza. Jej policzki poczerwieniały

Siedziały na brzegu tak długo aż Lilu dostatecznie się uspokoiła. Głęboko westchnęła a Su zwolniła uścisk.  - Chcesz do domu? - zapytała. - Nie, spoko.. zostańmy. - podniosła się i weszła do wody obmyć brudny od piasku tyłek. - Jesteś pewna? - drążyła koleżanka. - Tak. - wymusiła uśmiech idąc w stronę ręcznika. - Lilu.. - szepnęła za nią. - Idź baw się dobrze, bo czekają na Ciebie. - dyskretnie wskazała opuszczonych przez Su mężczyzn. Brunetka obdarzyła ją szczerym uśmiechem i cmoknęła delikatnie w policzek. - Jakby co to wołaj. - Okej, okej idź już.. - uśmiechnęła się. Położyła się na ręczniku wtykając w uszy słuchawki i przymykając oczy. Myśli kłębiły się w głowie nie dając choć chwili wytchnienia. Cały czas gdzieś w głębi rozlegało się szczere i wypełnione po brzegi ogromnym uczuciem "Kocham Cię." Uroniona łza szybko otarta ręką. Nie mogła zrozumieć dlaczego serce nie pozwala być jej szczęśliwą tu - w Blanes.. z Paolo. Czemu cały czas tak bardzo

Uklęknął cicho za nią lekko zasłaniając oczy i całując jej ciepły od słońca policzek. Choć za wszelką cenę próbowała zachować powagę jej kąciki wygięły się ku górze. - Cieszysz się, że mnie widzisz, jak miło. - usiadł obok niej na ręczniku lekko się uśmiechając. Su ze zrozumieniem na twarzy wstała i poszła do grających obok w piłkę hiszpanów. - O czym chciałeś ze mną porozmawiać? - spojrzała na niego. Lekko złapał jej dłoń gładząc ją po wierzchu swoim palcem. - Paolo... Uśmiechnął się choć zmieszania i nie pewności na jego twarzy nie dało się ukryć. Błądził wzrokiem po siedzących nieopodal ludziach w końcu nieruchomo pozostając na jej tęczówkach, ustach i krzywym grymasie na twarzy. - A okej.. chciałeś rozmawiać a teraz milczysz, typowe. - bąknęła przekręcając się na brzuch by opalić plecy. - To nie tak.. - westchnął lekko palcem przeciągając po jej łopatkach. Leżała tak dobre 15 minut, kiedy wreszcie poprosił by usiadła i na niego spojrzała. Uniosła się i ściągnę

Po powrocie z łazienki usiadła na kanapie w salonie gdzie została już tylko śpiącą Su. - Chodź.. chodź do łóżka spać bo będzie Cię rano wszystko bolało. - szarpała ją delikatnie za ramię. Bez jakiegokolwiek słowa wstała i podała rękę blondynce. - Zaprowadź mnie.. Lilu mimowolnie się uśmiechnęła choć czerwone od łez oczy zdradzały ogromny smutek i zakłopotanie. Złapała dziewczynę za rękę i zaprowadziła do jej sypialni. Położyła na łóżko i nakryła lekko pościelą. Szybko wróciła do salonu, wyłączyła telewizor, który robił trochę hałasu. Wyniosła brudne naczynia do kuchni w rzuciła do zmywarki. Weszła do swojego pokoju i z telefon w ręku upadła na łóżko. Paolo :   Lilu.. naprawdę bardzo Cię przepraszam. Nie chciałem, żebyś się tak to odebrała. Całą drogę do domu myślałem o Tobie.. Naprawdę jesteś dla mnie bardzo ważna i nie skrzywdzę Cię. Zaufaj.. Lekki uśmiech na twarzy pozostał do samego rana. Gdy Susana z krzykiem wpadła do jej pokoju odsłaniając zasłony i wpuszczając d

Długie godziny wyginania się przed aparatem z wymuszonym uśmiechem na ustach sprawiły, że Lilu miała ochotę wrócić do domu i zatopić się w wannie bo brzegi wypełnioną wodą z różowym akcentem piany. Gdy przekroczyły z Su próg domu i z premedytacją zamknęły drzwi, obie bezradnie utkwiły w fotelach nie mając siły się ruszyć. - Jak on mnie drażni.. - wyszeptała Lilu odchylając do tyłu głowę. - To mu to powiedź. - przeniosła wzrok na nią. - Nie mam zamiaru tracić tej roboty Su.. Chociaż powoli zaczyna mnie wykańczać nerwowo. - westchnęła. Ciemnoskóra koleżanka odpuściła dalszą rozmowę i ostatkiem sił podniosłą się z fotela kierując w stronę łazienki. Jak zwykle rozbierała się w czasie drogi do wanny gubiąc po kolei ubrania. - Suuu. - roześmiała się Lilu czując jak wzrok ląduje centralnie na jej osobie. - Znowu tu wygląda jakby zaraz miała wydarzyć się jakaś scena intymna. - dodała. Chwila ciszy. - Chcesz się ze mną wykąpać ? - wychyliła czubek nosa za drzwi robiąc zachę

- Wstawaj! Znowu spóźnimy się do pracy a wtedy Feliciano na pewno wyleje nas na zbity pysk. - szarpała ją za ramię Susana.  Lilu od zawsze miała problemy ze wstawaniem i organizacją czasu. Nawet po tylu latach jej miłość do łóżka i wygodnego snu nie straciła na sile drzemiącego w niej uczucia. Niechętnie podniosła tyłek z dużego, stojącego tuż niedaleko drzwi balkonowych łóżka i przekroczyła ich próg. Stanęła na zimnych płytkach i przeciągnęła się kolejny raz dostrzegając siedzącego kilka balkonów dalej mężczyznę. - Su.. Ten chory zbok znowu siedzi i czeka, aż będziemy wychodziły. - spojrzała zrezygnowana na koleżankę i rzuciła się z powrotem na łóżko. Dziewczyna obdarzyła ją uśmiechem patrząc z niedowierzaniem jak znowu z prędkością światła układa się na białej pościeli. - No ty chyba żartujesz Lil. Błagam Cię ubieraj się jak chcesz jeszcze tu mieszkać. - wstała i udała się w kierunku kuchni by zrobić dwie kawy. - Latte? - krzyknęła do podnoszącej się blondynki. - Tak,

Jeśli kocha się naprawdę mocno, naprawdę szczerze to odległość ani czas nie są wstanie pokonać tak silnego uczucia.  Nigdy.. Minęło już parę ładnych lat. Dziś Lilu jest już 23-letnią, bardzo pociągającą dziewczyną. Pewnie wielu z Was zastanawia się co u niej... Wyprowadziła się od rodziców i zamieszkała w Blanes. Cudownej miejscowości położonej bardzo blisko morza tuż nieopodal Lloret De Mar. Margaret i Daniel również poszli swoimi drogami lecz wszyscy zawsze spotykają się na rodzinnych uroczystościach u staruszków. Kochany Kimi mieszka z rodzicami w Barcelonie. Lilu zawsze interesowała się siatkówką, to własnie z nią bardzo poważnie wiązała swoją przyszłość. Wylot do Hiszpanii i trzy lata mieszkania w Barcelonie otworzyły przed nią zupełnie inną drogę. Lepszą? Jest w tym dobra i daje jej to bardzo wiele możliwości. Po tym jak wraz z nową rodziną opuściła Polskę kontakt utrzymywała i utrzymuje tylko z Zuzą. Rudowłosa dziewczyna skończyła liceum z bardzo dobrym wynikiem a tera