Rozdział drugi.

Długie godziny wyginania się przed aparatem z wymuszonym uśmiechem na ustach sprawiły, że Lilu miała ochotę wrócić do domu i zatopić się w wannie bo brzegi wypełnioną wodą z różowym akcentem piany. Gdy przekroczyły z Su próg domu i z premedytacją zamknęły drzwi, obie bezradnie utkwiły w fotelach nie mając siły się ruszyć.

- Jak on mnie drażni.. - wyszeptała Lilu odchylając do tyłu głowę.

- To mu to powiedź. - przeniosła wzrok na nią.

- Nie mam zamiaru tracić tej roboty Su.. Chociaż powoli zaczyna mnie wykańczać nerwowo. - westchnęła.

Ciemnoskóra koleżanka odpuściła dalszą rozmowę i ostatkiem sił podniosłą się z fotela kierując w stronę łazienki. Jak zwykle rozbierała się w czasie drogi do wanny gubiąc po kolei ubrania.

- Suuu. - roześmiała się Lilu czując jak wzrok ląduje centralnie na jej osobie.

- Znowu tu wygląda jakby zaraz miała wydarzyć się jakaś scena intymna. - dodała.

Chwila ciszy.

- Chcesz się ze mną wykąpać ? - wychyliła czubek nosa za drzwi robiąc zachęcającą minę.

- Jesteś niemożliwa. - pokręciła głową lekko się uśmiechając do zamykanych na klucz drzwi.

- Tak dla bezpieczeństwa jakbyś się zdecydowała. - krzyknęła z wnętrza.

Siedziała uśmiechając się sama do siebie. Choć na jej twarzy gościł uśmiech to gdzieś w środku słychać było cichy szept smutku. Oczy momentalnie zaszły łzami, które szybko otarła dłonią. Podniosła się z wygodnego siedziska i powolnym krokiem udała się w stronę kuchni. Otworzyła lodówkę by przygotować coś dobrego dla siebie i lokatorki lecz pustki, które tam zastała zniechęciły ją tak bardzo, że nawet nie zajrzała do szafek. Chwyciła telefon by zamówić jedzenie z pobliskiej restauracji gdy nagle rozległo się pukanie do drzwi.

- Dzwonek nam nie działa? - cicho powiedziała sama do siebie łapiąc za klamkę.

- Ktoś zamawiał pizze? - uśmiechnął się w dłoniach trzymając karton.

- Anioł, objawienie. Spadłeś z nieba pod właściwy adres bo jak zwykle w naszej lodówce jest tylko światło.. - obdarzyła go szczerym i miłym spojrzeniem, które namalowało na jego twarzy jeszcze większy uśmiech.

- Lubię Cię uszczęśliwiać. - cicho szepnął całując w czoło.

Kąciki jej ust mimowolnie wygięły się ku górze a goszczący przed chwilą smutek znikł jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Zamknęła za nim drzwi i oboje usiedli w jadalni. Uśmiechy na twarzy mówiły same za siebie choć ciągłe spojrzenie Paola paraliżowało Lilu.

- Coś do picia? - momentalnie uniosła się z krzesła stając przy kuchennym blacie.

- Widzę, że strasznie się krępujesz. Tak, soku poproszę jeśli macie, jak nie to może być coś gazowanego. - uniósł karton a zapach jak magnez przyciągnął głodną Susane.

- O cześć Paolo. - puknęła go w ramię biorąc kawałek pizzy.

- Cześć, smacznego. - roześmiał się.

- A dzięki dzięki.. - sięgnęła talerz i nałożyła na niego jeszcze jeden kawałek.

Oczy Lilu błądziły za jej osobą po całym pomieszczeniu.

- Zjem w salonie bo wyczuwam tu.. no. - zniknęła za rogiem.

Zmieszanie na twarzy blondynki było jeszcze większe gdy po wyjściu Su Paolo roześmiał się. Postawiła przed nim talerzyk i szklankę z colą. Usiadała na przeciwko chwytając kawałek pizzy. Ugryzła go gdy poczuła jak pod stołem lekko swoją noga dotyka jej. Rumieńce pokryły jej policzki.

- Słodka jesteś. - bez wahania popatrzył na nią pragnąć zatopić się w jej oczach.

- Taaa. - bąknęła nie podnosząc wzroku i lekko biorąc kolejny kęs.

Wyciągnął dłoń w jej kierunku lecz natychmiast się odsunęła.

- Słuchaj.. poczekaj.. - westchnęła.

Oparła łokcie na stole zasłaniając twarz i próbując zebrać myśli.

- Przystopujmy okej? - dodała wstając i wychodząc do łazienki.

- Lilu... - mocno złapał ją za rękę.

Przeszedł ją dreszcz. Zawsze gdy wypowiadał jej imię z hiszpańskim akcentem coś w środku budziło się do życia. Skręcało w brzuchu i powodowało mocniejsze bicie serca.

- Paolo.. proszę. Nie dziś.. - zrezygnowana lekko wyciągnęła swoją dłoń z jego.

Patrzył na nią. Z ogromnym uczuciem w oczach próbował zrozumieć co ją męczy. Na próżno.