ROZDZIAŁ XXIII

Stała jeszcze chwilę bez ruchu aż słowa wypowiedziane z ust mamy do niej dotarły. Przez myśl przeszło jej tylko "Szykuj się na szlaban idiotko." Nie próbowała ułożyć sobie w głowie wymówki, westchnęła głęboko i wyszła na taras.

- Kimi ! - zawołała a po chwili zaczęła gwizdać.

Za rogu domu wybiegła mała kulka. Zarzucając tyłkiem na boki wdrapała się po schodkach wprost pod nogi blondynki. Chwyciła go na ręce i mocno przytuliła.

- Chodź dzikusie dam Ci pić. - pogłaskała go po głowie.

Chwilę później zmordowany maltańczyk zasnął na swoim posłaniu. Lilu usiadła na kanapie nogi zarzucając na mały stolik. Złapała pilot i bez entuzjazmu skała po kanałach szukając czegoś wartego uwagi. Dwadzieścia minut bezsensownego gapienia się w ekran telewizora. Wyłączyła go i poszła do kuchni poszukać numeru do restauracji, w której właścicielką jest znajoma mamy. Szybko zamówiła danie obiadowe i poszła na górę. Według zaleceń mamy wzięła kąpiel. Kilka minut i już było po, owinęła się czerwonym ręcznikiem i zaczęła rozczesywać swoje blond włosy. Gdy skończyła rozległ się dzwonek do drzwi. Bez namysłu zeszła i otworzyła drzwi.

- Dzień dobry . - powiedział przystojny dostawca.

- Dzień dobry. - odpowiedziała Lilu czując jak na jej twarzy pojawiają się rumieńce.

Chłopak podał jej zapakowane starannie jedzenie ale ona najpierw postanowiła dać mu zapłatę.

- Proszę wejdź a ja zaraz przyniosę pieniądze. - powiedziała i znikła w kuchni.

- Ale .. - nie zdążył skończyć, spojrzał szybko w kierunku, w którym odeszła i wyciągnął z kieszeni długopis i małą kartkę.

Po chwili wróciła.

- Proszę. - podała chłopakowi pieniądze.

- Nie nie.. Pani Fligiel kazała życzyć smacznego. - uśmiechnął się i wręczył przywiezione danie.

- Ojej.. podziękuj bardzo Pani Izie.

- No to smacznego i do widzenia.

- Dziękuję. Do widzenia. - zamknęła za nim drzwi i uśmiechnęła się sama do siebie.

Postawiła jedzenie w kuchni pobiegła szybko na górę się ubrać. Zeszła i od razu zabrała się za konsumpcję posiłku.

- A co to ? - powiedziała sama do siebie wyciągając małą kartkę.

Zaczęła czytać.

" Kamil 696126573. Mam nadzieję, że zadzwonisz. ; ) "

Kąciki jej ust mimowolnie uniosły się ku górze. Była zaskoczona, pozytywnie zaskoczona jego osobą. Zjadła to co miała zjeść, ubrała się w luźne ale eleganckie ciuchy, uczesała starannie włosy, zostawiła mamie karteczkę, chwyciła torbę i wyszła. Wyszła na oczekiwane od rana spotkanie z Gabrysiem. Gdy z minuty na minutę była coraz bliżej umówionego na spotkanie miejsca jej serce biło coraz mocniej. Stanęła przed nim.

- Weź na mnie nie patrz ! -zasłoniła twarz rękoma.

Roześmiał się.

- No weź się nie śmiej. - puknęła go ręką w klatkę piersiową.

- Oj kocie. - przytulił ją.

- Mocno odwalałam ? - spojrzała na niego.

- Nie chcesz wiedzieć. - ponownie się roześmiał.

- No Gabryś... 

- Chodź idziemy na lody. - objął ją i ruszyli w kierunku miasta.

- No powiedź mi. -spojrzała na niego błagalnym wzrokiem.

- Tańczyłaś na stole. - powiedział poważnie.

- O nieeeeee.. - schowała twarz w jego koszulce.

- Żartowałem. - wybuchnął śmiechem.

- Weź się idioto ! - odepchnęła go.

Gabryś nie mógł powstrzymać śmiechu.

- No bardzo śmieszna wiesz .. bardzo. - powiedziała stanowczym tonem. 

- Oj wiesz, że Cię kocham. - pocałował ją w czoło.

- Spadaj. - odepchnęła go i poszła przodem.

Uśmiechnął się i poszedł za nią.