ROZDZIAŁ XXIV

Dopadł swoją piękność i mocno przytulił. Złość ustała jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Musnęła delikatnie jego wargi. Bez namysłu odwzajemnił pocałunek a wtedy ona chwyciła jego wargi delikatnie przygryzając je zębami. Puściła.

- Jeszcze jedna taka akcja misiek i będzie z Tobą źle. - uśmiechnęła się.

- Pokażesz pazurki ? - spojrzał jej głęboko w oczy czekając aż zmierzy go wzrokiem.

- Żebyś wiedział. - roześmiała się.

- Tak w ogóle to na osiemnastą muszę być w domu.. - dodała.

- Jak sobie Pani życzy. - wyciągnął w jej kierunku swoją dłoń.

Bez namysłu chwyciła ją uśmiechając się szeroko. Szli alejkami rozglądając się na wszystkie możliwe strony. Mijali spacerujące tam pary. Siedzące na ławkach staruszki. Jakiegoś żula, który urządził sobie z ławki łóżko. Ojca uczącego swojego syna jazdy na rowerze ale gdy doszli do placu zabaw Lili poprosiła aby tu usiedli.

- Chciałabym mieć młodszą siostrę, wiesz ? Taką maleńką blond kruszynkę. - uśmiechnęła się wbijając wzrok w biegające niedaleko dzieci. Na jej twarzy pojawił się uśmiech a oczy zapłonęły żywym ogniem.

- Trzeba porozmawiać o tym z mamą. - spojrzał na nią Gabryś.

Nie odpowiedziała. Wsunęła dłonie między ławkę a uda i siedziała podziwiając beztroskie maluchy. Brunet nie miał serca aby jej przerwać.  W ciszy przyglądając się z uwagą temu jaką daje jej to radość. Jak jej kąciki wyginają się ku górze. Po chwili w ich stronę podszedł mały chłopczyk. W jednej dłoni trzymał mały czarny kamyczek a w drugiej żółtego mleczyka. Spojrzał na Lilu a po chwili swój wzrok wbił w Gabrysia.

- To Twoja księśnićka ? - zapytał próbując wdrapać się na ławkę.

- Taaak. - odpowiedział mu starszy kolega pomagając usiąść.

Malec zasiadł między nimi. Twarz dziewczyny poczerwieniała a uśmiech nasilił się jeszcze bardziej.

- A kosiaś ją ? - popatrzył mu głęboko w oczy.

- Bardzo. - odpowiedział.

Chłopczyk spojrzał na Lilu i posłał uśmiech mrużąc przy tym swoje ciemne oczy.

- A Ty masz swoją księżniczkę ? - zagadywał go Gibi.

- Nooo ! - odpowiedział z entuzjazmem malec.

- Jeśt taka sićna jak Twoja.- uśmiechnął się do blondynki.

- To masz szczęście, co ?

- Nooo . - odpowiedział kiwając głową.

Lilu roześmiała się w głos. Nagle z daleka było słychać głos kobiety.

- Rafał, chodź wracaj. - kiwała ręką w stronę siedzącego z nimi chłopczyka.

- Chyba mama Cię woła, co ? - pokazała mu palcem na stojącą w oddali kobietę.

- Noo. Musię ić. - zszedł z ławki.

Stanął na przeciwko uśmiechniętej blondynki.

- Plosię. - wyciągnął w jej stronę rękę z żółtym mleczem.

- Dziękuję. - chwyciła kwiatka i przytknęła do nosa zachwycając się jego zapachem.

Rafał spojrzał na nią z dziwną miną.

- Psecieś on śmieldzi. - wybuchnął śmiechem.

Gabryś nie mógł się powstrzymać i uczynił to co malec. Na twarzy Lilki pojawiły się rumieńce. Wyciągnęła rękę i potargała włosy stojącego przed nią bombla.

- Raaaaafał ! - rozległo się ponowne wołanie kobiety.

Maluch spojrzał w jej stronę rzucił krótkie " papa " poznanym nowo nastolatkom i odszedł machając łapką.

- Fajny, nie ? - powiedziała Lili uśmiechając się do Gabrysia.

- Taki śmieszny . - opowiedział.

- No coś Ty ! Przesłodki był. Od niego chociaż kwiatka dostałam bo Ty to już nic się nie starasz .. - spojrzała na niego mierząc go wzrokiem. 

Wstał i nachylił się nad nią.

- Kocieee, booo .. - spojrzał jej  głęboko w oczy .

- Grozisz czy obiecujesz ..  ? - przerwała mu i roześmiała się w głos.

Ponownie na nią zerknął. Nie powiedział nic i powolnym krokiem odszedł w stronę miasta gdzie mieli iść na lody. Długo patrzyła w jego kierunku czekając aż odwróci się sprawdzić czy aby za nim nie idzie. Minuta, dwie, trzy i nic. Wstała i pobiegła z nim,dogoniła go i wskoczyła na barana.

- Oj przecież wiesz, że Cię kocham . - pocałowała go w szyję.