ROZDZIAŁ XXXIII

Uchyliła je ponownie patrząc na stojącego na wycieraczce mężczyznę.

- Słucham ? - zapytała wysokiego szatyna.

- Ja mam przesyłkę dla Pani Magdy Anders. - powiedział podtykając dziewczynie kartkę i długopis.

Otworzyła czarne drzwi trochę szerzej, ciągle kątem oka obserwując co robi stojący przed nią osobnik.

- Skąd ta przesyłka ? - spojrzała na niego niepewnie. 

Obrócił stojący na podłodze karton i pokazał nazwę dziewczynie.

- Chwileczkę. - zamknęła frontowe drzwi i weszła do kuchni.

- Mamoo ! Przyjechał kurier i przywiózł coś z " Marinex'u". Zamawiałeś coś ? - spojrzała na pijącą herbatę kobietę.

Chwile się zastanowiła i kiwnęła głową, że nie . Lilu poczuła uczucie gorąca a jej serce przyśpieszyło swój rytm. Spojrzała pytająco na mamę jeszcze raz.

- Jak mówiłaś nazwę ? - zapytała.

- Marinex Inter... coś . - odpowiedziała.

Kobieta oznajmiła, że podczas pobytu w szpitali lekarz dał jej do podpisania pismo o dostarczenie leków odpornościowych. Dziewczyna wróciła i odebrała od mężczyzny paczkę przepraszając za zamieszanie. Postawiła ją na kuchennym stole ponownie przy nim siadając i popijając herbatę. Babcia wstawiła szklankę do zmywarki poszła do salonu. Dziewczyna ruszyła za nią.

- Kidy będą nowe meble ?

- Mają być najpóźniej jutro, a jeśli dobrze pójdzie do dziś do osiemnastej. - odpowiedziała staruszka.

Ponowny dzwonek do drzwi. Lilu pobiegła do drzwi, otworzyła je i rzuciła się na szyję stojącej za nimi Zuzce.

- Łooo jaka miłość. - roześmiała się dziewczyna.

- Czuję się zazdrosny. - bąknął Pawcio.

Obie wybuchnęły śmiechem. 

- Wchodźcie ! 

Lilu poszła na górę po torbę. Schodząc czytała sms-a od Gabrysia, którego dostała już jakiś czas temu. Powiadomiła Zuzę i Pawła, że napisał, że zaraz będzie z Dominikiem i że on ich podwiezie do Liwki.

- O ! Dobry pomysł. Dawno nie widziałem się z tym staruszkiem. - powiedział blondyn siadając na schodach.

Lilu wciągała na nogi trampki a on ukradkiem mierzył ją wzorkiem.

- O co Ci chodzi ? - zapytała patrząc w jego kierunku.

- Nic nic... - bąknął opierając łokcie na kolanach.

- No powiedź.. - nalegała.

- Ale to nie może się wydać. ! - powiedział tajemniczym głosem.

- No okej. Mów, że już..

- Wyglądasz w tej bluzie lepiej niż Gibi. - uśmiechnął się.

Lilka poczerwieniała i spuściła głowę delikatnie się uśmiechając.

- Skończ bajerować.. - roześmiała się Zuzia targając dłonią jego włosy.

Chwila niezręcznej ciszy i dźwięk nadchodzącej wiadomości. Zebrali się i wyszli do nadjeżdżającego samochodu. Gabryś wyszedł witając się z idącymi w jego kierunku przyjaciółmi. Wsiedli i pojechali pod dom Liwii.

- A Nina będzie ? - zapytał Paweł.

- Mówiła, że tak. - odpowiedziała Lilu.

- Z Fabianem ? - dalej drążył temat.

- Tego to nie wiem. - ze spokojem odpowiadała Lilka.

- A się nie spóźni ? 

- Nie wiem .. mam nadzieję, że nie. - odparła blondynka.

- A tego no ... 

- Weź już się zamknij. - powiedziała Zuza zasłaniając mu usta dłonią.

Dominik wybuchnął śmiechem spoglądając w lusterku no dziewczynę brata. Odwrócił wzrok na brata i ponownie spojrzał w lusterko. Ten znak był jednoznaczny. Gdy dojechali brunet od razu podszedł chwytając Lilkę w pasie.

- Co jest słońce. - szepnął jej do ucha.

Jej ciało przeszedł dreszcz a oczy delikatnie się zaszkliły. Naciągnęła na głowę kaptur i mocno się w niego w tuliła.

- Ej mała .. - objął ją i ściągnął kaptur.

Ponownie naciągnęła go na głowę wycierając spływające łzy rękawem bluzy.

- Idziecie ? - zapytał Pawcio.

- Nie nie . Za chwilę dojdziemy. - krzyknął Gabryś.

Paweł chwycił pociesznego rudzielca za rękę i poszli w stronę domu Liwii.

- Oni są razem ? - zapytał brunet odsuwając od siebie dziewczynę.

- Nic mi o tym nie wiadomo. - bąknęła patrząc w kierunku, którym odchodzili.

- Ale moje błogosławieństwo mają. - uśmiechnęła się a Gabryś otarł spływającą po jej policzku łzę.