ROZDZIAŁ XXXVI

- Liluuuu ! - rozległ się przeraźliwy krzyk mamy.

Podbiegła do drzwi uderzając w nie ręką. Pragnęła usłyszeć głos córki. Zapewnienie że nic jej nie jest. Stała tam a jedyne co ją otaczało to przeraźliwa, głucha cisza odbijająca się echem w jej głowie.

- Nic mi nie jest.. - syknęła z bólu podnosząc obolałe ciało z płytek

Obok niej leżał szklany potłuczony w drobny mak kubek. Owinęła się ręcznikiem i dłońmi zaczęła zbierać większe kawałki. Cała podłoga w łazience była od krwi. Usiadła na brzegu wanny i zadarła krwawiącą stopę do góry.

- Kochanie .. - delikatnie zapukała w drzwi przykładając do nich ucho. Czekała na szmer, cichy jęk który pozwoli jej działać.

- Mamooooo ! - wrzasnęła.

Kobieta wtargnęła do pomieszczenia niczym tornado i zaniemówiła. Serce waliło jej jak dzwon a dłonie drżały z przerażenia.

- Weź przynieś jakiś plaster czy coś. - powiedziała Lilka zaciskając z bólu wargi.

- Cholernie mnie to szczypie... - dodała uciskając ręką stopę.

Mama dziewczyny zeszła do kuchni i przyniosła apteczkę. Tuż za nią do łazienki weszła babcia.

- Daj wodę utlenioną i gazę. - powiedziała do Magdy klękając przed wnuczką.

- Nie nie .. nie ma mowy !  Tylko nie wodą ! - powiedziała blondynka zabierając stopę.

- Nie rób cyrków. - powiedziała stanowczo staruszka polewając ranę.

- Ałaaaaaa cholera ale boli.. - krzyczała.

- Boże jaka dziura. Dziecko co Ty robiłaś.. - zapytała mama.

- Nic. - bąknęła spuszczając głowę.

Magda nie dopytywała się już o nic. Na wyraźny znak swojej mamy opuściła łazienkę. Babcia spojrzała na wnuczkę i pokiwała głową.

- Nieszczęśliwy wypadek ? - uniosła się z ziemi i podeszła do umywalki.

- Taa.. - odparła na odczepkę.

- Chcesz pogadać ?

- Nie ma o czym .. - powiedziała udając się do wyjścia.

- Przenoś ciężar na stopę, bo nasilisz krwawienie. - z pośpiechem poinformowała wnuczkę.

- Dobrze. - uśmiechnęła się przymusowo poprawiając osuwający się ręcznik i wyszła.

Ostrożnie weszła do swojego pokoju a potem do garderoby. Zegarek wskazywał 20:13 więc postanowiła, że od razu ubierze się w piżamy. Kilka minut i już siedziała obłożona kanapkami, gorącym kakaem, świeżo upieczonymi ciasteczkami i czekoladą, którą przyniosła jej babcia. Staruszka bardzo kochała swoją wnuczkę.

Dziewczyna uśmiechnęła się do wychodzącej babuni. Pilot, komórka, laptop - czego chcieć więcej ? Leżała zajadając się smakołykami patrząc w ogromny ekran telewizora. 

Rozległ się dźwięk nadchodzącej na gadu wiadomości. Na pasku pojawił się nieznany numer. Chciała go sprawdzić lecz w katalogu publicznym nie było żadnych informacji poza płcią. Kilka kliknięć i zapisany.

Jakiś debil :  cześć.

Lilu : eeee. kto Ty ? 

Jakiś debil :  Nie powiem Ci bo nie będziesz chciała ze mną pisać.

Lilu : skąd możesz o tym wiedzieć .. ?

Jakiś debil : Znam Cię Liluś.

Lilu : Liluś ? W tym momencie się zdradziłeś. I jeśli jesteś tą osobą o której teraz myślę to daruj sobie nie chce z Tobą gadać ! Wg skąd Ty do cholery masz mój numer ?

Jakiś debil : Czekaj .. stój . Chciałem zapytać jak się trzymasz.. Ty, Twoja mama ?

Lilu : Nie interesuj się tym co się dzieje ze mną czy moją mamą. NIE TWÓJ ZASRANY INTERES. Nie potrzebuję Twojej litości czy współczucia. Cześć!

Szybkie kliknięcia myszki, zmiana na "Filip" i "Zablokuj". Nie zdążył odpisać. Lilu nienawidziła go za to co zrobił. Pragnęła aby dał jej święty spokój. Nie dawał za wygraną. Kolejny nieznany numer.

495361: Nie odpuszczę ! Martwię się o Ciebie. Jesteś dla mnie ważna i nadal Cię kocham !

Lilu : Mam to w dupie ! Kochasz !? Proszę Cię nie ośmieszaj się..

495361 : TAK KOCHAM !

Lilu : Drukowanymi nie musisz do mnie pisać. ; ] Jakbyś zapomniał mam chłopaka ! Chłopaka, z którym jestem cholernie szczęśliwa !

495361 : Szczęśliwsza niż byłaś ze mną ?

Lilu : Nich Cię to nie interesuje ! Odwal się ode mnie !  Mam to wszystko gdzieś .. daj mi święty spokój ! Zniknij z mojego życia raz na zawsze. Chociaż raz zrób coś o co Cię proszę. ten ostatni raz ...

495361 : Oszukujesz samą siebie. Nie rozumiesz ! Nie.. Chciałem Ci o czymś powiedzieć.. ale chyba teraz to nie ma sensu. Odezwę się jeszcze.

Lilu : Nie musisz ; ]

Odpisała mu po czym zamknęła okno dialogowe. Zamknęła laptopa i chwyciła do ręki dzwoniący telefon.

- I co tam kocie .. - zapytał brunet.

- Masz tak niezdarną dziewczynę, że aż wstyd się przyznać co zrobiłam. - mruknęła.

- Nie ważne. I tak Cię kocham niezdaro. A teraz opowiadaj.

Na jej twarzy pojawił się uśmiech. Szczery pomimo incydentu z Filipem, który nieźle wyprowadził ja z równowagi. Opowiedziała chłopakowi co się wydarzyło a ten tylko głęboko westchnął.

- Przepraszam kochanie.. - wyszeptała cicho do telefonu.