ROZDZIAŁ XXXII

Promienie padały prost na jej uśmiechniętą twarz. Siedziała tak kilka minut rozkoszując się jego ciepłem.

" Jeżeli miałbym zostawić wszystko i za horyzont prysnąć. Wziąłbym cię za rękę i uścisnął ją szybko. Szepnął, że cię kocham mocno i stawiam na nas. I nie wiedziałabyś o tym nawet jeśli bym kłamał. "

Do jej pokoju dobiegała melodia z przejeżdżającego niedaleko samochodu. Szybko ją podłapała. Po krótkiej chwili wstała z fotela i usiadła na łóżku z laptopem na kolanach. Wstukała w google zapamiętane słowa. Puściła wcześniej zasłyszaną melodię i skoczyła do garderoby poszukać coś na wyjście.

- To nie,  to nie.... NIE ! - mówiła przeglądając swoje zapasy. 

Ubrania latały po całym pokoju. Czarna spódniczka, różowy top, szara kamizelka, jakieś rajstopy, jeansy, katana, niebieska koszula..

- Kurwa, nic w tej szafie nie ma. - usiadła zrezygnowana na łóżku.

Rozejrzała się po pokoju. Jej brązowym tęczówkom ukazała się bluza Gabrysia. Śliczna, granatowa, zapinana na zamek z kapturem. Uśmiechnęła się i ponownie wpadła do garderoby. Wyciągnęła z niej dawno nienoszoną szarą bokserkę, jasne jeans'owe rurki i granatowe trampki. Z końca jej małego królestwa przyniosła niedawno zakupioną szarą torbę z Diverse'a.

- No ! I jest super. - powiedziała sama do siebie odtwarzając nową piosenkę. 

- Zostało tylko echo.. Ciebie już tu nie ma nie zmienimy już nic.- śpiewała idąc w stronę łazienki.

 Wzięła szybką kąpiel, ułożyła włosy a myjąc zęby nuciła do szczoteczki ukochanego Pih'a. Wróciła do pokoju i zerknęła na zegarek - 13:48. Ponownie puściła tą samą piosenkę.

"Uśmiech przez łzy - to nic nie zmieni. Niczego nie da się naprawić, wyjaśnić, wymienić..."

Ten wers szczególnie utkwił jej w pamięci. Ubierając się śpiewała cicho pod nosem. Gdy była już gotowa spakowała do torby najpotrzebniejsze rzeczy. Wrzuciła m.in. telefon, klucze i małe czerwone pudełeczko, w którym był pierścionek z wygrawerowanym do środka napisem " Nie zapomnij ♥." Zostawiła wszystko i zbiegła na dół czegoś się napić. Usiadła w kuchni wraz z mamą i babcią.

- Przed piętnastą idę z Zuzą, Pawłem i Gabrysiem do Liwii. Pożegnać się. - oznajmiła.

- Tylko na siebie uważaj, proszę. - powiedziała mama łapiąc jej dłoń.

- Wiem mamo, będę. Nie martw się. - uśmiechnęła się dodając otuchy matce.

Przyglądająca się wszystkiemu z boku babcia ocierała spływającą po policzku łzę. Uśmiechnęła się do wnuczki i wstała włączyć czajnik na herbatę.

- Malinowa ? - zapytała sięgając szklanki.

- Yhym, a mogę w moim panterkowym kubku ? - zapytała Lilu.

Babcia bez żadnych sprzeciwów sięgnęła z górnej półki kubek i wrzuciła do niego saszetkę.

- A Ty Magda ? Jaką chcesz herbatę ? - spojrzała na córkę.

- Zwykłą z cytryną jak jest. - odpowiedziała.

Wszystkie siedziały dłuższą chwilę w milczeniu ale babcia nie mogła już wytrzymać i przerwała głuchą ciszę :

- O której Liwia ma samolot ?

Dziewczyna opowiedziała babci wszystko z najdrobniejszymi szczegółami. Mama słuchała również lecz momentami myślami znajdowała się w innym świecie. Lilu bardzo martwiło to co się z nią dzieje i poruszyła temat psychologa. Mam dziewczyny od razu stanowczo stwierdziła, że to tylko strata czasu. Jednak po dłuższej namowie i niepodważalnych argumentach zgodziła się umówić na wizytę.

Dzwonek do drzwi.

- Otworzę. - powiedziała Lilka podnosząc się z krzesła.

- Lilu... ! - złapała córkę za rękę.

- Spokojnie mamo! To pewnie tylko Zuzia z Pawłem albo Gabryś. - uśmiechnęła się.

Podeszłą do drzwi delikatnie je uchylając. Serce biło jej mocno a dłonie trzęsły się ze strachu. Jej oczom nie ukazał się żaden ze spodziewanych przyjaciół. Przymknęła drzwi.