ROZDZIAŁ XXXVII

Chłopak delikatnie się zmieszał po czym odchrząknął 

- Za co Ty mnie przepraszasz ? Jeśli chodzi Ci o jutro to nie ma sprawy. Dobra komedia, popcorn i Twoja cudowna osoba wynagrodzą wszystko. - uspokoił ją Gabryś

- Nie nie .. Jeśli chcesz to idź z nimi. Naprawdę. - tłumaczyła mu Lilu lecz ten nie dawał za wygraną.

- Naprawdę jutro o dwudziestej będę u Ciebie. - powiedział stanowczo wiedząc, że dziewczyna nie znajdzie ani jednego argumentu aby przekonać go na imprezę.

Uśmiechnęła się.

- Kocham Cię wiesz. - powiedziała.

- Wiem.. bo ja kocham Ciebie bardziej. Dobranoc.

- Dobranoc. - powiedziała cicho i odłożyła telefon wtulając się z uśmiechem w poduszkę.

Jest idealny, cudowny, niesamowity, kochający,  śliczny, mądry, zabawny. Lilu bez końca mogłaby wymieniać zalety swojego chłopaka. Bardzo cieszył ją fakt, że ktoś taki pojawił się w jej życiu. Skończyła rozmowę, naczynia i pozostałości po smakołykach odstawiła na stolik. Okruchy z kołdry wytrzepała za balustradę balkonu. Jej serce zaczęło przyśpieszać kiedy stojąc na zimnych płytkach, ktoś zaświecił jej latarką wprost w oczy. Przestraszyła się i szybko zabrała pościel chowając się w pokoju. Zasłoniła starannie zasłony i szybkim krokiem zbiegła na dół. Poinformowała siedzące w salonie kobiety. Mama Liki zerwała się z kanapy łapiąc w dłoń telefon.

- Zostaw ! - powiedziała staruszka zabierając telefon córce.

- Ale mamo.. - powiedziała Magda patrząc na nią z przerażeniem.

- Nic się nie dzieje, nic ! Lilu wracaj na górę a Ty się uspokój. Nie możemy pokazać, że udało im się nas zastraszyć. - powiedziała odkładając telefon na stolik.

Mama dziewczyny popatrzyła na nią a blondynka podeszła do niej, mocno przytuliła i dodała, że będzie na górze. Bała się.. tak cholernie się bała wrócić do swojego pokoju. Gdy weszła od razu położyła się na łóżko, które nie było w zasięgu okna i drzwi balkonowych. Nakryła się po sam nos kołdrą i postanowiła pójść spać, przeczekać tą budzącą lęk sytuację. Pogasiła światła a jedynym oświetleniem był blask padający  z ekranu telefonu.

Do Zuzki : Śpisz ? ; >

Odpowiedź : Nie mogę zasnąć.. widzę, że masz ten sam problem.

Do Zuzki : ehhh.. już po 23 a ja męczę się, żeby choć na sekundę zamknąć oczy i nie myśleć o niczym.

Odpowiedź : Ja czy śpię czy nie moje myśli i tak kręcą się koło jednej osoby. : )

Do Zuzki : Chyba nawet wiem jakiej. Opowiadaj co u Was, bo ostatnio nawet nie miałyśmy jak .. ;c.

Odpowiedź : Jak ? Moim zdaniem coraz lepiej. Czuję, że to jest to. Rozumiemy się właściwie bez słów. Jest kochany ; ).

Do Zuzki : Cieszę się bardzo ;*. I pamiętaj ! Mam być pierwszą osobą, która się dowie !

Odpowiedź : Pamiętam. Dobra mała ja zmykam bo oczy zaczynają się kleić. Dobranoc Liluuuu ;*.

Do Zuzki : Ja też postaram się zmusić mój organizm do choć odrobiny snu . Dobranoc rudzielcuuu ;*

Sen nie przyszedł tak łatwo jak myślała. Kolejne kwadranse, kolejne nadsłuchiwanie i niepewność bezpieczeństwa. Strach nie pozwalał na zmrużenie oczu chodź na moment. Gdy na zewnątrz usłyszała ujadanie psa sąsiadów jej myśli kierowały się ku jednemu. Serce biło mocniej a ciało przechodził niemiły dreszcz. Ostatni raz, kiedy spojrzała na wyświetlacz telefonu widniała na nim 2:18. twarz przyłożyła do poduszki wtulając się w nią jak w mamę i zasnęła. Coś sprawiło, że poczuła się bezpiecznie i sen przyszedł jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.

•  •  •

Ranek 27 sierpnia.

Cisza, spokój. Gdy Lilu się przebudziła promienie słońca nie pozwalały otworzyć jej oczu. Padały wprost na jej cudowną cerę. Schowała głowę pod krwistoczerwoną pościel i spojrzała na zegarek w komórce.

- Nie nie nie .. - powiedziała sama do siebie.

Jej brązowym tęczówkom ukazała się 08:11. Zaledwie sześć godzin snu. Niepewnego snu, który był tak czujny, że najmniejsze stuknięcie drzwi stawiało blondynkę na równe nogi. Pragnęła jeszcze spać, zmrużyć oczy jeszcze na kilka godzin. Udało się.

- Jak się spało córuś ? - zapytała mama wchodząc z szklanką soku i siadając na łóżku obok swojej piękności.

- Nie spało się. - odpowiedziała i nakryła głowę kołdrą.

- No to nie jesteś sama. 

- Możesz wyłączyć to słońce ? Proszę.. chociaż na dwie godziny. - powiedziała błagalnym tonem.

Kobieta odkryła Lilu zrzucając z niej całą pościel.

- Jest trzynasta.. prawie trzynasta kochanie. Masz sok i wstawaj zaraz. - postawiła szklankę przy nocnej lampce obok łóżka.

- Któraaaaa ? - powiedziała zdziwiona.

- Trzynasta . - powtórzyła kobieta opuszczając pokój nastolatki.

Zeszła na dól i chwilę krzątała się po kuchni czekając na powrót staruszki z osiedlowego sklepu. Gdy rozległ się dzwonek do drzwi podeszła do nich z nadzieją, że to jej mama zapomniała kluczy.

Otworzyła je.

- Dzień dobry Pani Anders. Jest Lila ?

- Jest jest, właśnie wstała . Wejdź.

- Liluuuuuuuuuuuu  Masz gościa ! - krzyknęła mama.

- To niech ten gość wejdzie bo mnie łóżko nie chce puścić ! - odpowiedziała nakrywając się po szyję wcześniej zrzuconą przez mamę kołdrą.