ROZDZIAŁ LIX

Chłopak usiadł koło nastolatki i przez dłuższą chwile zerkał kątem oka. w końcu wyciągnął rękę.

- Hi, I'm Liam.

- Hi, Lilu.

- eeee... From Poland ? 

- Yes.

- Fajnie tu macie - powiedział chłopak szeroko się uśmiechając.

- Dziękuję.. O jednak umiesz Polski. - odwzajemniła uśmiech.

- Taaak.. Przez pół roku można się naprawdę wiele nauczyć. Gdzieś lecisz ? Czy tylko kogoś odbierasz ? - popatrzył na Lilu jak na nieziemską istotę.

- Odbieram. Czekam z mamą na kuzynkę. - jej policzki poczerwieniały. 

- Jesteś z Bydgoszczy ? - zapytał patrząc na jej dłonie.

 Ściskała koniec bluzy jakby się czymś denerwowała.

- Chyba się mnie nie boisz co ?

- Nie no co Ty. Mieszkam w Toruniu i w tej chwili chcę jak najszybciej tam wrócić. - spuściła głowę.

- Mam babcię w Toruniu.. właśnie dziadek przywiózł mnie na lot powrotny do domu. Muszę wrócić do tych przeklętych stanów bo matka z ojcem biorą rozwód. Mam nadzieję, że wrócę do Polski już za kilka dni.

 Nagle przez megafon pani ogłosiła przylot samolotu Maggie. Lilu uśmiechnęła się.

- Muszę iść. To właśnie jej samolot.

- Miło było Cię poznać.. Szkoda, że tak krótko. - uśmiechnął się

- Mi również. Cześć. - wstała i odeszła machając ręką.

Podeszłą do mamy i razem udały się po Maggie. Wyszły tłumy ludzi a po dziewczynie ani śladu. Hostessa z walizką wyszła zamykając za sobą drzwi. Mama Lilu podeszła do niej i zapytała o chrześniaczkę. Kobieta potwierdziła, że taka osoba znajdowała się na pokładzie i oznajmiła, że zaraz coś z tym zrobi.

- Mają sprawdzić gdzie może być. - powiedziała kobieta podchodząc do córki.

Stały tak dłuższą chwilę czekają na wieści kiedy ktoś puknął w ramię Lilu. Gwałtownie się odwróciła a na jaj twarzy pojawił się uśmiech.

- Nie mogę Cię tak puścić bez jakiegokolwiek kontaktu. - jej tęczówkom znów ukazał się ten nieziemski uśmiech i dołeczki w policzkach.

- Mogłabyś ? - wręczył nastolatce swój telefon.

Dziewczyna uśmiechnęła i się wpisała swój numer.

- Dziękuję. Na pewno zadzwonię. - puścił jej oczko i odszedł bo właśnie zapowiedziano jego lot.

Mama dziewczyny spojrzała na nią obejmując ramieniem. Odeszły kawałek dalej w kierunku nadchodzącej hostessy, która prowadziła jakąś dziewczynę. Oczom Lilu ukazała się śliczna, wysoka, szczupła brunetka. Na nogach miała śliczne czarne obcasy. Dalej jasne jeansy, biały podkoszulek i brązowy sweterek.Wyglądała wręcz jak księżniczka. Za sobą ciągnęła czarną walizkę na kółkach. Szła nieśmiało za hostessą podnosząc co kawałek głowę, kątem oka obserwując swoją nową rodzinę.

- Jejuuuu ! Jaka ona jest śliczna. - powiedziała Lilu w kierunku mamy.

Kobieta pokiwała głową delikatnie unosząc kąciki ku górze.

- Dzień dobry ciociu - powiedziała nieśmiało z brytyjskim akcentem.

Magda bez słów mocno ją przytuliła a z oczu Margaret poleciały łzy. Poczuła się bezpieczna i chciana. Pierwszy raz od kilku dni miała powód aby się uśmiechnąć.

- To moja córka Lilu. - powiedziała wskazując na blondynkę.

- Cześć. - Lilu wyciągnęła w stronę brunetki rękę lecz ku jej zdziwieniu ta wylądowała w jej objęciach.

Lilka mocno przycisnęła ją do siebie krzyżując na plecach kuzynki ręce i delikatnie unosząc kąciki ku górze. Mama stała i z ogromną radością podziwiała pierwszy kontakt swojej nowej "córki". Cieszyła się, że blondynka pomimo trudnej sytuacji potrafi okazać ciepłe serce i zrozumienie.Stały tak przez kilka minut w objęciach po czym udały się do samochodu.

- Daj ! Wezmę Ci to. - powiedziała Lilu wyciągając rękę w stronę walizki na kółkach.

- Poradzę sobie. - uśmiechnęła się Maggie poprawiając spadającą z ramienia torbę.

Droga do domu trwała teraz jakoś krócej niż ta do Bydgoszczy. nastolatki całą drogę milczały. Margaret wstydziła się zagadać do kuzynki a Lili nie chciała jej męczyć po tak długim locie. Dotarły na miejsce. Maggie wysiadła z samochodu i odetchnęła głęboko patrząc na mały pałacyk oświetlony od doły lampami. 

- Jak tu ślicznie. - powiedziała do stojącej obok Lilki, która właśnie otworzyła przed nią furtkę.

- Taaak. Mama włożyła bardzo dużo serca w ten dom. Jest idealny. - potwierdziła i obie weszły do środka.

Brunetka stała jak wryta gdy Lilu zapaliła światło na dole a po chwili na górze. Jej oczom ukazało się piękne wnętrze z krętymi schodami. Ciepłe przytulne otoczenie, w którym zakochała się od razu. Stała uśmiechnięta od ucha do ucha a jej serce waliło ja dzwon. Szczęście przesiąkało do najmniejszego zapomnianego przez to uczucie miejsca. Radość jej oczu zarażała pozytywną energią. Odetchnęła ponownie i  z łzami w oczach spojrzała na ciocię, która właśnie przekroczyła próg.

- Witaj w domu. - powiedziała kobieta.

Nastolatka bez większego pohamowania wylądowała w jej ramionach.