ROZDZIAŁ LVIII

Kobieta nie dawała za wygraną. Śpiewała jeszcze głośniej kolejną drażniącą Lilu piosenkę po czym wyciągnęła jej słuchawkę z ucha.

- Ałaaa ! - wrzasnęła dziewczyna.

Śmiech kobiety zawsze rozbawiał nastolatkę.. tym razem się nie udało. Siedziała z grobową miną, wzrokiem przeszywając najmniejszy zakamarek ciała mamy.

- Dobra.. już dobra. - ściszyła radio.

Dziewczyna uśmiechnęła się.

- I tak Cię kocham. - powiedziała ponownie wkładając słuchawkę i w myślach nucąc piosenkę.

Następne dziesięć kilometrów za nimi. Jeszcze tylko 40 min drogi i zobaczy swoją nową współlokatorkę na piętrze. Przez jej myśl przechodziło wiele pytań. Jaka jest ? Czy ma podobne zainteresowania ? Czy tak samo kocha siatkówkę ? Czego słucha ? Czy naprawdę wygląda tak jak na zdjęciu ? Najprzeróżniejsze pytania i zero odpowiedzi. Kolejne minuty i nuda zaczęła dawać się we znaki. Torba Lilu to skrzynia skarbów, wysypisko śmieci i kosmetyczka w jednym. Zaczęła w niej szperać.

- Tyryryryryrr ! - nuciła po nosem mieszając ręką w brązowej torbie.

Pierścionek z różowym oczkiem, tusz do rzęs, jakieś cukierki a raczej papierki po nich, długopis, notesik, gumowa bransoletka Zuzy, szczotka do włosów, drugie słuchawki, chusteczki higieniczne, papierosy zabrane kiedyś tam Pawłowi, perfum i inne rupiecie niewarte uwagi. Kolejna przegródka, kieszeń i w jej ręce wpadł list od Filipa. Wyciągnęła kopertę i długo ściskała ją w dłoniach.

- Liluuu.. - powiedziała do niej mama spoglądając na dłonie, w których trzymała lekko wybrudzoną kopertę.

Dziewczyna nie reagowała, nie słyszała słów matki. Melodia w słuchawkach wciśniętych w uszy zagłuszała jej głos. Otworzyła kopertę głęboko nabierając w płuca powietrze. Wybiórczo wzrokiem chwytała składane z dania słowa.

Ja cały czas wierzę, że tam u góry będziemy razem, że tam pozwolą nam pokazać czym jest prawdziwa miłość. Bardzo Cię kocham i jestem w stanie zrobić dla Ciebie wszystko. Wszytko i jeszcze więcej niż bym mógł.

[ ... ]

Nie mogę powiedzieć, że nie było fajnie bo było. Szesnaście lat, w których spotkała mnie najwspanialsza rzecz na świecie. 
Wymarzony prezent w postaci Twojej osoby.

Wiesz .. Jak tu teraz siedzę przypomina mi się jak pierwszy raz tu przyszliśmy. Jak z zwieszonymi nogami siedzieliśmy właśnie na tym oknie. Śmiejąc się i zatapiając wzrok w błyszczącej Wiśle. Jak pokazałaś mi sztuczkę z księżycem - moja nieokiełznana radość kiedy schował się za palcem. Jak pierwszy raz Cię tu pocałowałem i o dziwo nie oberwałem w twarz.

Zawsze będę Cię kochać, zawsze !

Palcem przejechała po ostatnim zdaniu uśmiechając się i jednocześnie ocierając spływającą łzę. Wpatrywała się w poplamioną od łez kartkę próbując odczytać dalsze słowa.

Kocham Cię i chciałbym, żebyś pamiętała tylko o jednym.

Moje serce zawsze było i będzie tylko Twoje.

Piękne słowa, które nadal wyciskały litry łez z jej brązowych oczu. Minęło kilka dobrych minut zanim opanowała płynące potoki czarnych łez. Do lotniska zostało już tylko kilka minut. Resztę drogi wzrok wbiła w szybkę zapominając o wszystkim. Nie rozmawiała a mamą, której także humor opadł. Wsłuchiwała się w lecącą melodię Grubsona. Tym razem mama delikatnie wyciągnęła słuchawkę z jej ucha.

- Jesteśmy słonko.

Obie spojrzały na zegarek w samochodzie. Widniała 1:03, jak zwykle punktualnie i z lekkim zapasem czasu. Weszły na lotnisko. Jakieś zapowiedzi odlotów. Pełno ludzi, zgiełk, harmider i ogólne zamieszanie, w którym Lilu nie potrafiła się odnaleźć. Usiadła na pierwszej lepszej ławce i wyciągnęła z torebki telefon.

Do Zuzy - Jestem na lotnisku. Jeszcze kilka minut i poznam moją nową współlokatorkę.

Kolejna zapowiedź wylotu do Berlina, Londynu i jeden na Majorkę. Siedziała tak bezruchu gdy obok niej usiadł jakiś chłopak z bagażem.