ROZDZIAŁ LXXVII

Serce waliło jej jak dzwon gdy jej ciemnym tęczówkom ukazał się zarys męskiej sylwetki. Stał tyłem jakby czekał aż krzyknie i uradowana rzuci mu się w ramiona.

- Czego tu chciałeś ? - zapytała a on gwałtownie się odwrócił.

- Może Ciebie ? - bezczelnie i z arogancką miną rzucił w jej kierunku mierząc wzrokiem.

- To siema. - próbowała zatrzasnąć drzwi gdy nagle jego noga je zablokowała.

- Poczekaj.. ! - podniósł ton.

Lilu mocno trzymała drzwi nie pozwalając chłopakowi wejść do środka. Gdy usłyszała kroki Magg, która pośpiesznie szła w jej kierunku zwolniła uścisk a chłopak wpadł za próg.

- Co tu się dzieje !? - stanowczym tonem zapytała.

Mina Filipa, bo to właśnie on wtargnął do domu nastolatki, była nie do opisania. Magg stała z założonymi rękoma lekko tupiąc nogą i czekając na wyjaśnienia. Wstał, poprawił koszulę i wyszedł. Bez słów wyjaśnienia opuścił dom nastolatki. Zamknęła drzwi i głęboko westchnęła.

- Kto to był ? - mina i ton głosu kuzynki wyraźnie dawały oznaki zaniepokojenia.

- Nikt szkodliwy..

- Nikt szkodliwy !? Czy Ty siebie słyszysz !? - podniosła ton.

Lilu odwróciła się i udała w kierunku kuchni.

- Lila do cholery ! Mówię do Ciebie.. - poszła za nią.

- Przypala się. - powiedziała obojętnie.

Maggie zestawiła garnek z palnika.

- Już nie. - odpowiedziała równie obojętnym tonem.

Odwróciła się i przeszywającym wzrokiem spojrzała na siedzącą przy stole blondynkę.

- Powiesz mi o co chodzi ? - zapytała już łagodniej.

- Będzie dziś ten obiad..  - Lilu za wszelką cenę chciała zmienić temat.

- Będzie jak powiesz co się dzieje..

- Zjem na mieście. - wstała o stołu i udała się na górę.

Zmarnowana Magg wróciła do kuchenki i ponownie postawiła garnek na ogniu. Z góry dochodziły tylko odgłosy trzaskających drzwi i zamykanych z wielką premedytacją szafek.

Lilu usiadła na szczycie łóżka i w dłonie chwyciła telefon.

Do Zuzy : Był tu Filip. Nie wiem czego chciał ale jego mina i zachowanie nie wróżą nic dobrego..

Miała jeszcze kilka minut do spotkania z Danielem. Wzięła laptopa i delikatnie położyła na kolanach. Otworzyła zakładkę bloga, którego nie odwiedzała już dawno. Masa komentarzy.. ciepłych słów i pomocnych wskazówek. Kliknęła "dodaj nowy" i reszta poleciała już sama.

Sobota 8 września 2012r. , godz : 13:46

Trochę się skomplikowało, ale nie wpadajmy w paranoję.

Nie łapię mojego życia ani trochę. Czuję jakby ktoś napisał scenariusz i kazał mi grać. Nie żyć.. oddychać, funkcjonować tylko wykonywać polecania a resztę mieć głęboko w dupie. Nie umiem tak. A teraz należy Wam się wielkie przepraszam za brak mojej obecności tu.

Co się u mnie działo. Są sprawy dobre.. wywołujące na twarzy szeroki uśmiech ale bez euforii bo są i te złe. Dobre.. Wybrałam, zdecydowałam i cholernie dobrze mi z tym. Mam szczęście, miłość, zrozumienie. Tak Gabryś jest najwspanialszym człowiekiem na ziemi i pomimo, że ostatnio myślałam wręcz odwrotnie teraz nie ma to najmniejszego znaczenia. Sprawy z Pawłem ucichły.. są z Zuzką szczęśliwi i to jest najważniejsze.

W sumie z tych gorszych spraw.. większych spraw to kłopoty mojej mamy o których chyba na razie nie mam siły gadać.. po prostu na razie muszę sama ułożyć to sobie w głowie. Pewnie zastanawia Was co u Liwii ? Żyje swoim życiem, zabiegana.. rzadko kiedy ma czas a jak już go znajdzie to są tylko minuty. Nina ? Wiecznie zakochana blondyna, która nie widzi nic po za Fabianem. W sumie to cieszy mnie to bardzo, że jest ktoś kto potrafi ogarnąć tego potwora :D. Tak tak zostało jeszcze kilka osób. Wspaniała Magg, która właśnie toczyła na dole ze mną walkę aby dowiedzieć się czegoś w sprawie Filipa. O nim nie chce gadać.. bynajmniej nie dziś. I został on. Liam.. chłopak, który mógłby być ideałem.. ale serce zapisało go już pod adresem "Przyjaciel" . Jest  piosenkarzem z grupy " One Direction's" ale to możecie sobie poczytać o nim gdzieś na stronie. To by było na tyle. Zbieram się bo mam coś do załatwienia. Módlcie się, żeby wszystko w końcu nabrało kolorów.

Nie odchodź. Bądź zawsze bo tylko Ty wiesz, kiedy ponownie zacznę oddychać. Tylko Ty wiesz, jak żyć by nie dusić się kolejnym oddechem.

Lilka

Spojrzała jeszcze kątem oka na zegarek który wskazywał piętnaście po czternastej. Szybko się przebrała, wzięła torbę, zaczesała niezdanego kogo na głowie i zeszła na dół. Wciągnęła stojące przy wyjściu trampki a koło jej nogi zakręcił się Kimi.

- Co paskudo.. chciałbyś iść na spacer ? - spojrzała w jego cieszące się oczy.

Merdał ogonkiem i biegał to do drzwi to do jej nogi. Weszła jeszcze do kuchni chwyciła jabłko i wróciła ponownie do przedpokoju. Zakręciła się kilka razy w kółko.

- Maaaaaaagg ! Gdzie jest smycz Kimi'ego ? - wydarła się do siedzącej w salonie brunetki.

- Na szafce leży. tam na tej od butów.

Lilu rozejrzała się.

- A ! Mam, dzięki ! - udała się w stronę drzwi lecz zatrzymała się w połowie drogi.

- Maaaaaaagg ! 

- No ? 

- A już nic.. mam znalazłam - wzięła w rękę klucze i otworzyła frontowe drzwi.

- Paa ! - krzyknęła.

- No część.

I po jej słowach po domu echem rozniósł się dźwięk zamkniętych z tupetem drzwi i dzwięk przychodzącego sms-a. Margaret podniosła się szybko z fotela, chwyciła komórkę i wyszła przed dom.

- Komórka blondynko !

- Właśnie się po nią cofałam, dzięki. - lekko się uśmiechnęła.

Brunetka odwzajemniła uśmiech i zamknęła drzwi. Lilu chwyciła telefon i doczytała sms-a

Odpowiedź : Mam nadzieję, że znowu nie przyjdzie mu do głowy nic głupiego.. sama wiesz jaki on jest.

Schowała aparat do torby i ruszyła w stronę parku bo na zegarku dochodziła już piętnasta.